Özlemler , vedasızlıklar mı çoğalıyor ne oluyorsa , “nerden çıktı bu şimdi.!” düşüncesiyle beraber bir türkü mırıldanırsın sabahın köründe..!? Bu sabah da bu türkü…
Babamı çok özlüyorum. Bazen öyle arıyorum öyle çok anıyorum ki ,

bu sanki ,

içimde derin bi yerde ,

bütün gün hasta eden gerçek bir yaraya dönüşüyor..

merhemsiz bir yara ,

sızısı , hiç geçmeyen…geçmeyecek olan bir ağrı…..

tek avuntu , tek nefes aldıran o anda okunan ezan sesi ve dua…ve biliyorum ki ;

“….Şüphesiz Allah sabredenlerin yanındadır.”

hamdolsun.