YAŞAYAN SÖZLERE BAKIYORSA GÖZLERİN
herbir kelimesi tesadüfse
barındırmıyorsa soru işareti hecelerin
işte o an sadece birazcık olsun beni hatırla…
Son günlerde okuduğum en güzel en manidar sözlerdi bunlar..
İçime değdi..!
Teşekkür ediyorum…
Bavulum hazır.
Bir hikayenin yüklemi
iki kırışık kıyafetin
naftalin kokusunda saklanıyor.
Ve ardı sıra otobüs garlarına sürüklüyor konuşamadığımız her şeyi.
Daha nelerden vazgeçmemi isterdin söyle? Unutulmuyor işte…
Sahiden söz uçuyor bir kelebek gibi.
Ömrü bir güne anca sığıyor…
bir sanık gibi yanık kelimelerimle bahsediyorum senden her gece.
Sahipsiz
anonim bir türküye benziyor sensizlik…
Kime dert yansam
en çok ben tütüyorum şimdi.
Küllerimden yeniden doğmanı beklerken,
ölümün soğuk yüzüyle karşılaşıyorum.
Son günün mektupları,
daha da parçalıyor söylenmemiş her bir cümlemi.
Seni
diyorum,
devamı gelmiyor.
Çengelli bir iğneyle yastığıma iliştirdiğin kokunla sevişiyorum çoğu sabah…
Bir tren
bir kirpik
bir kürtaj edebiyatı ne kadar anlatabilirse sensizliği
ben de öylesine varım işte yoktan yere gittiğin bu ömürde…
Varoş bir yaşamın boş arsalarında iğreti bir çubukla yazıyorum adını toprağa.
Başı sonu belli olmayan yitik bir hikayede dikiyorsun dudaklarını kör bir düğümle.
Yine de uzaklaşma isteğim hiç bitmiyor bu evden. Sensiz,
ahşap merdivenlerden
yakmaya başlıyorum kendimi
ben giderken :
kirpiklerin düşmüş koynuma
yalınayak gözlerin içimde;
hep böyle mi bakardı!
ameliyatlı ellerin mikrofonsuz ses tellerin
hastanelik adımların da
hep böyle mi bakardı!
hoşçakal der gibi.
ne şebosuz bir gece
ne ölümden önce bir hece
hece pedalizam’a daha çok gelse.. daha çok yazsa ve okusak…
kime bıraksam bir yüzümü
hep eskiyor biryarısı.
yaşarken yass lanıyor
köşeye
taşınmıyor
ağrılı tabutlar
son moda doğum günü
ağlıyor
kadıköyde kız kulesi
kimleri eksitir
kimbilebilir
balıklar
karaya vuruyor
son damlayan yunus
bir bir
hece misali
ölümü kokluyor
hoşçakal dercesine
aaa sanki bennn:)))
not: pedalizadan sevgilerler deryoşşş
şuraya geldiğinde adını doru dürüst bişii olarak yaz lütfen
yoldurma bana o kızıl saçlarını
ağlarken geldin yanıma.
gece sustu.
aynı şarkıda hamur oldum.
dinlerken ilk defa seninle yoruldum.
ben merhaba dedim sen sana hoşcakal
tam gidiyorum dedim;
sen yine sustun
biraz söküklerini bıraktın
biraz yırtıklarını…
dikiş tutmadı sözlerin
şahlandın kükredin birbir
sen yine hoşcakal dedin
YAŞAYAN SÖZLERE BAKIYORSA GÖZLERİN
herbir kelimesi tesadüfse
barındırmıyorsa soru işareti hecelerin
işte o an sadece birazcık olsun beni hatırla…
Son günlerde okuduğum en güzel en manidar sözlerdi bunlar..
İçime değdi..!
Teşekkür ediyorum…
Bavulum hazır.
Bir hikayenin yüklemi
iki kırışık kıyafetin
naftalin kokusunda saklanıyor.
Ve ardı sıra otobüs garlarına sürüklüyor konuşamadığımız her şeyi.
Daha nelerden vazgeçmemi isterdin söyle? Unutulmuyor işte…
Sahiden söz uçuyor bir kelebek gibi.
Ömrü bir güne anca sığıyor…
bir sanık gibi yanık kelimelerimle bahsediyorum senden her gece.
Sahipsiz
anonim bir türküye benziyor sensizlik…
Kime dert yansam
en çok ben tütüyorum şimdi.
Küllerimden yeniden doğmanı beklerken,
ölümün soğuk yüzüyle karşılaşıyorum.
Son günün mektupları,
daha da parçalıyor söylenmemiş her bir cümlemi.
Seni
diyorum,
devamı gelmiyor.
Çengelli bir iğneyle yastığıma iliştirdiğin kokunla sevişiyorum çoğu sabah…
Bir tren
bir kirpik
bir kürtaj edebiyatı ne kadar anlatabilirse sensizliği
ben de öylesine varım işte yoktan yere gittiğin bu ömürde…
Varoş bir yaşamın boş arsalarında iğreti bir çubukla yazıyorum adını toprağa.
Başı sonu belli olmayan yitik bir hikayede dikiyorsun dudaklarını kör bir düğümle.
Yine de uzaklaşma isteğim hiç bitmiyor bu evden. Sensiz,
ahşap merdivenlerden
yakmaya başlıyorum kendimi
ben giderken :
kirpiklerin düşmüş koynuma
yalınayak gözlerin içimde;
hep böyle mi bakardı!
ameliyatlı ellerin mikrofonsuz ses tellerin
hastanelik adımların da
hep böyle mi bakardı!
hoşçakal der gibi.
ne şebosuz bir gece
ne ölümden önce bir hece
hece pedalizam’a daha çok gelse.. daha çok yazsa ve okusak…
kime bıraksam bir yüzümü
hep eskiyor biryarısı.
yaşarken yass lanıyor
köşeye
taşınmıyor
ağrılı tabutlar
son moda doğum günü
ağlıyor
kadıköyde kız kulesi
kimleri eksitir
kimbilebilir
balıklar
karaya vuruyor
son damlayan yunus
bir bir
hece misali
ölümü kokluyor
hoşçakal dercesine
aaa sanki bennn:)))
not: pedalizadan sevgilerler deryoşşş
şuraya geldiğinde adını doru dürüst bişii olarak yaz lütfen
yoldurma bana o kızıl saçlarını
ağlarken geldin yanıma.
gece sustu.
aynı şarkıda hamur oldum.
dinlerken ilk defa seninle yoruldum.
ben merhaba dedim sen sana hoşcakal
tam gidiyorum dedim;
sen yine sustun
biraz söküklerini bıraktın
biraz yırtıklarını…
dikiş tutmadı sözlerin
şahlandın kükredin birbir
sen yine hoşcakal dedin
turuncuyu bir anda mora cevirdin
bu sefer ben hoşacakal dedim sen sustun.