üstüme değil içime çöken ocağın sessizliğinde
tek tek seslerinizi duyuyorum, yüzlerinizi görüyorum,
ışığım azalıyor, soluğum azalıyor, biliyorum,
yavaş yavaş dünyanın kara kalbine gömülüyorum.
ışığım söndü, işte gidiyorum..,
ah, en çok da şimdi, bir bilseniz
nasıl da bulutları, ağaçları, gökyüzünü özlüyorum.
ışığım söndü.. hoşçakalın, arkadaşlarım çoktan gitti,
artık ben de gidiyorum…
